Kıble Nasıl Bilinir? Bir Yön Arayışı
Kayseri’nin soğuk bir kış sabahıydı. Havanın soğukluğunu, evden çıkarken giydiğim kalın montumun içinde bile hissetmiştim. Gözlerim, dışarıda birkaç dakika önce gördüğüm, karla kaplı sokakları arıyordu ama zihnimde başka bir şey vardı. O sabah, içimde huzursuz bir his vardı; sanki bir şey eksikti, bir yön kaybolmuştu ve ben de onu bulmaya çalışıyordum. O anda, kıbleyi doğru bir şekilde bulmanın ne kadar zor olduğunu düşündüm. Bu, her zaman en kolay şey gibi gelmişti, ama bazen, insan kaybolduğunu hissediyor. Bir yön kaybolduğunda, doğruyu bulmak ne kadar zor olabilir?
Kayseri’de Bir Sabah: Kaybolan Yön
Evimiz Kayseri’nin merkezine yakın bir semtteydi. Dışarıda kar yağıyor ve sokaklar her zamanki gibi sessizdi. Evden çıkıp, birkaç adım attığımda, kendimi birden, her şeyin daha karışık olduğu bir dünyada hissettim. O gün, bazı sorular içimi kemiriyordu. Hayatımda birçok şey vardı ve bir şekilde hepsini doğru yapmam gerektiğini hissediyordum. Her gün, gündelik işlerin arasında kaybolmak kolaydır. Ama o sabah, sanki doğru yolu bulamamışım gibi hissettim. O an, kıbleyi bulmak bir yön arayışına dönüştü.
“Bir insanın hayatındaki kıble nedir?” diye düşündüm. Ne kadar basit bir soru, değil mi? Ama o an, Kayseri’nin soğuk sokaklarında yürürken, o soruya cevap vermek o kadar da kolay değildi. Çünkü kıble, sadece bir yön değil, bir hayatın doğru yönüydü. Kimi zaman, doğruyu bulmak, bir haritada kaybolmak gibiydi. Bilirsiniz, bir bakıyorsunuz, her şeyin doğru gitmesi gerektiğini düşündüğünüz bir anda, işler karışıyor.
Kıbleyi Bulmak: Bir Söz, Bir Umut
Akşam, annemle otururken, gözlerim pencereden dışarıya kaydı. Kar taneleri yavaşça düşerken, annem bana bir şey söyledi: “Kıbleyi bulmak, kalbinde bir yön belirlemek gibidir. Her şeyin doğru olduğu hissi, bazen bir dua kadar yakındır.” O an, annemin sözleri bana garip bir şekilde teselli verdi. Her şeyin doğru olması gerekmezdi, değil mi? Bazen, ne kadar kaybolmuş hissediyorsak, belki de kıbleyi bulmak için tek yapmamız gereken şey, içimize yönelmekti. Belki de bu, sadece coğrafi bir yön değildi, duygusal bir yön arayışıydu.
O an, hayatımda kıbleyi bulmanın ne kadar zor bir şey olabileceğini anladım. Bazen kalbinin doğru yönünü bulmak, en karanlık anlarda bile seni kurtaran bir şeydir. Kıble, sadece bir yön değil, aynı zamanda bir umut simgesiydi. O an, Kayseri’nin karla kaplı sokaklarında bir yön bulma arayışım, duygusal bir yolculuğa dönüşmeye başlamıştı.
Kıbleyi Nerede Aramalıyız?
Ertesi gün, ilk namazımı kılarken kıblenin yönünü düşündüm. O an, aslında her şeyin doğru olması için bir haritaya ihtiyacım olmadığını fark ettim. Kıble, sadece bir yön değil, doğru olanı hissetmekti. Bir yön kaybolduğunda, ne kadar zor olsa da, insan kendini yeniden bulabiliyordu. O an, kıbleyi bulmak sadece bir fiziksel mesafe değildi, aynı zamanda kalbinin doğruluğunu sorgulamaktı.
O sabah, o soğuk Kayseri sabahında, kıbleyi bilmek, bir yönü bulmaktan daha fazlasıydı. Kalbimi dinledim ve o yönü bulmak için, sadece gözlerimle değil, içimdeki hisle baktım. Çünkü kıble, insanın kalbinin yönüdür. Her gün kaybolmuş hissettiğimizde, bazen tek yapmamız gereken şey, içimizdeki yönü bulmaktır. O an, hayatımda kaybolduğumda, kıbleyi bulmanın aslında bir umut arayışı olduğunu fark ettim.
Kıbleyi Bilmek: Yön Arayışı İçindeki İnsan
O günden sonra, kıbleyi bilmenin sadece bir yön öğrenmekten daha fazlası olduğunu düşündüm. Her gün, kendimi doğru hissetmediğimde, o yönü aramaya başladım. Belki de kaybolduğumda, tekrar doğru yolu bulmak için içimi dinlemem gerekiyordu. Her gün bir yön arayışındaydım ama bu yön, sadece bir harita değil, duygusal bir haritaydı. Kıbleyi bilmek, aslında kalbini bulmak demekti. O an, Kayseri’nin sokaklarında yürürken, içimdeki yönü bulmuş gibiydim.
Bir yön kaybolduğunda, o yönün peşinden gitmek, sadece bir yer aramak değil, aynı zamanda hayatın anlamını sorgulamak demekti. O günden sonra, kıbleyi bilmenin sadece bir yön öğrenmek değil, duygusal bir yolculuk olduğunu fark ettim. Kıble, insanın kaybolduğunda bulacağı en değerli yönüdür.
Ve bugün, o sabahki soğuk Kayseri sabahını düşündüğümde, kıbleyi bilmenin ne kadar önemli olduğunu anlıyorum. Hem fiziksel olarak hem de duygusal olarak, her kaybolduğumda, tek yapmam gereken şey, içimdeki doğru yönü bulmaktır.