ÇAP Yap Başvuru Nedir? Bir Genç Yetişkinin Hikâyesi
Kayseri’de, yalnızca birkaç sokak ötede, sonbaharın sıcak rüzgarlarının arasına kaybolarak yürürken, içimde bir kıpırtı vardı. Hayatımda birçok anı, hissiz geçen günlerden oluşuyordu ama o an, bir şeylerin değişmek üzere olduğunu hissediyordum. ÇAP yap başvuru nedir? sorusunu ilk kez duyduğumda, hayatımın ne kadar karmaşıklaştığını anlamıştım. Gerçekten bir şeyler değişiyordu ve o değişimin içinde yer almak, bana biraz korkutucu ama bir o kadar da heyecan verici geliyordu.
“ÇAP” Kelimesinin Anlamı
ÇAP, yani Çift Anadal Programı hakkında duyduğumda, ilk başta çok karmaşık bir şey gibi gelmişti. Üniversitedeki dostlarımın arasında, birçoğu bu konuda konuşuyordu; kimisi yapacaklarını, kimisi ise yapmanın ne kadar zor olduğundan bahsediyordu. Ama ben, bu yeni fırsatın peşinden gitmek istedim. Bir şeylere karar vermek, hayatı anlamlandırmak zor olsa da, bazen de insan sadece harekete geçmek ister.
Bir sabah, kahvemi hazırlarken, odama yeni bir mail geldi. “ÇAP Başvuru Duyurusu” yazıyordu. İnanın, o an gözlerim parladı. İçimdeki heyecanla birden bire bilgisayarımın başına oturdum. İşte o an, tüm duygularımı kontrol etmekte zorlanıyordum. Mutluluk, korku, kaygı… Hepsi bir aradaydı.
Başvuru Yaparken İçimdeki Çelişkiler
Başvurumu yapmaya karar verdiğimde, içimdeki sesi dinlemem gerektiğini biliyordum. Ama nasıl? Kayseri’nin o sakin havası, bana bazen dünyadan uzaklaştığımı hissettiriyor. Ailem, arkadaşlarım, çevremdeki insanlar… Herkes “bunu yapmalısın” diyordu, ama ben hâlâ tam olarak ne hissettiğimi bilemiyordum. ÇAP başvuru formunu doldururken, her bir kutuyu doldurdukça, daha fazla sorumluluk almak istiyor ama bir yandan da kendimi korkmuş hissediyordum. İki ayrı bölümde okumak, hayatımı farklı bir yola sokmak… Her şeyin değişebileceği o an, çok korkutucu ama bir o kadar da umut vericiydi.
“Ya başarısız olursam?” diye düşündüm bir an. “Ya yapamazsam?” ÇAP yap başvuru formunun son kısmına geldiğimde, birden parmaklarım ağırlaşmıştı. “Evet” demek, bana büyük bir değişim getiriyordu. Ama kalbim, biraz temkinliydi. Benim gibi birinin bu kadar büyük bir sorumluluğu alabilmesi mümkün müydü?
Bir an, Kayseri’nin o eski taş binalarına bakarken, kendimi geçmişte kaybolmuş gibi hissettim. O eski hayatımda, sadece bir bölüme odaklanarak bir şeyler öğreniyor ve hayatımı buna göre şekillendiriyordum. Ama şimdi, iki bölüm, iki dünya… Biraz karışıktı. Ama bir o kadar da heyecan vericiydi.
O Anki Kararım
Birkaç gün sonra, başvuru sonuçları açıklandı. İçimde bir tedirginlik vardı. Ama sonuçlar geldiğinde, belki de hayatta bana en fazla öğrenme fırsatı sunacak şeydi: Kabul edilmiştim. Kocaman bir “Evet!” diyordum, ama bir yandan da tereddütlerim vardı. ÇAP yapmak, iki farklı bölümde eğitim almak, ne kadar zor bir şey olabilirdi ki? Hem okulumun düzenine ayak uydurmak, hem de kendime yeni bir yön vermek… Bu, bana hayatımda en çok ihtiyacım olan şeyi sunuyordu: Yenilik.
O kadar şaşkın ve mutlu oldum ki, arkadaşlarıma hemen haber verdim. “Başardım!” dedim. Hemen ellerim titremeye başladı. O kadar yorgundum ki, ancak biraz sonra fark ettim, bu korku ve heyecan karışımı beni gerçekten yerimde tutamıyordu. Bu büyük değişimin başlangıcıydı. Kayseri’nin gündüz güneşi gibi, her şeyin aydınlanmaya başlaması gibi bir şeydi.
Değişim: Bir Yolculuğun Başlangıcı
Zaman geçti, ÇAP başvuru sürecinde yaşadığım o duygusal karışıklıklar yerini huzura bırakmıştı. Üniversite hayatım, her geçen gün biraz daha renkleniyor, biraz daha karmaşıklaşıyordu. Bir yandan yeni bir bölümde dersler alırken, bir yandan da başkalarının dünyalarına açılmak beni bambaşka yerlere götürüyordu. Her gün biraz daha büyüdüğümü hissediyorum. Yeni insanlarla tanışıyor, farklı bakış açıları kazanıyor, kendi dünyamı genişletiyorum.
Ama bir yandan da sorular bitmiyor. ÇAP yapmanın ne kadar zor bir şey olduğunu, hala tam olarak çözemiyorum. Ama belki de bu, hayatın büyüsüdür: Her şeyin ne kadar zor, karmaşık ve ulaşılmaz olduğunu düşünürken, bir anda ulaşılabilir hale gelmesi.
O an, ilk başvuru formunu doldurduğum o an, bir şeyler değişmeye başladı. Ve belki de bu değişim, ne kadar zor olursa olsun, hayatımın en doğru adımıydı.